BÄR is een voorstelling over één van de meest onwaarschijnlijke liefdes ooit. Een verhaal over leven in verdorring, in de hoop op zon in je hart. Over merkwaardige boswachters, lesbische vrouwen, shotguns en het lage zelfbeeld in het algemeen. Zeker niet zonder tranen, versplinterd meubilair en hartverlammingen. Maar vooral over liefde. Recht voor je kanis.

BÄR is gebaseerd op ʼDe Beerʼ, van Anton Tsjechov (1873). De ontroostbare weduwe Popova wil haar overleden man bewijzen dat zij een beter mens is dan hij. Zij besluit levenslang te rouwen. Ze wordt ruw in haar rouw gestoord door een beer. Een ongelikte beer van een man. Smirnov.

Centraal staat de immer aanwezige strijd tussen de ratio en de gevoelswereld, de tegenstelling tussen het masker en de ziel. Bij de personages bestaat geen noemenswaardig vermogen tot impulsbeheersing. Niemand doet ooit iets expres, of had het echt zo bedoeld. Wat natuurlijk niet wegneemt, dat de zaak onstuimig escaleert.

Bovendien, in het huidige klimaat van gender-neutral acceptatie en de #metoo-beweging, is de stand-off tussen de grove, vrouwen hatende Smirnov en de verbitterde, feministische Popova even hilarisch als begrijpelijk. Een verademend betoog, dat laat zien dat er sinds 1873 nog niet veel is veranderd, wat dat betreft.

Initiator/regisseur: Fabian Smit
Spel: Romy Rockx, Martin van Rijn, Sebastiaan Frowijn, Julius Geleijnse, Fabian Smit en Emma van Muiswinkel
Decorbouwer: Geert Schuurmans
Kostuums en rekwisieten: Karin van der Leeuw
Techniek: Nico Vellinga

Het Rotterdamsch Manifest

Het Rotterdamsch Manifest is een theatersyndicaat. Het werd in 2014 bedacht door Fabian Smit. In steeds wisselende samenstelling maken we dwarse voorstellingen. Het Manifest start haar processen vanuit een bizar idee, of een bijzondere tekst. Daarna worden er spelers bij gezocht. Het Manifest werkt met doorgewinterde professionals en beginnende makers tegelijk. Dat vinden we verfrissend. En spannend. Het levert bijzondere voorstellingen op, die aangenaam uitzwenken. We bouwen alles wat we nodig hebben liefst zelf. We zijn doeners, we hebben weinig woorden nodig. Wij hebben liever zwarte handen.

We zijn trots op wat we maken. We laten zien dat je onderhoudend en schurend theater kunt maken zonder ruime middelen. We laten zien dat niets ons als makers beperkt, als er noodzaak is om een verhaal te vertellen. We laten vooral zien hoe wij dat doen. Recht uit ons hart.

Speellijst